"Wie oren heeft, laat hij horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt. Aan wie overwint, zal Ik van het verborgen manna te eten geven, en Ik zal hem een witte steen geven met op die steen een nieuwe naam geschreven, die niemand kent dan wie hem ontvangt." ~ Openbaring 2:17

Als wij op vakantie gaan, gaan er geheid altijd wel een paar stenen of bijzonder uitziende schelpen mee terug in de koffer. Zelf geef ik daar niet veel om, maar sommige mensen hebben er iets mee en kunnen je later precies vertellen welke steen of schelp ze waar hebben gevonden.

Als je dus niet zoveel hebt met stenen meenemen, dan is ‘een witte steen geven’ een opmerkelijke belofte. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Wat heb je aan een witte steen met een nieuwe naam erop, überhaupt? Klinkt aardig, maar ook wel als een soort van aandenken die je meeneemt van een vakantie. Nu was het begrip ‘vakantie’ niet bepaald iets van die tijd, dus wat werd er dan wel mee bedoeld?

Een ‘witte steen’ is een verwijzing naar een gewoonte die ver teruggaat tot in de Oudheid en zelfs tot recent onder de bedoeïenen in het Midden-Oosten. Het heeft te maken met rechtspraak over ernstige misdrijven, met name immoraliteit en moord. 

Bloedschuld als gevolg van deze misdrijven vereist een losprijs, namelijk het bloed van degene die de bloedschuld heeft veroorzaakt; intentioneel je naaste het leven ontnemen (=moord) geeft de achterblijvers het recht om het bloed van degene die is omgekomen te wreken. Als je dit sterk doet denken aan een bepaald verhaal in de Bijbel, namelijk dat van Kaïn en Abel (Genesis 4), dan heb je het helemaal bij het rechte eind; natuurlijk!

Echter, iemand die zonder opzet de dood van een ander heeft veroorzaakt heeft het recht op bescherming in een vrijstad zoals in Numeri 35 wordt omschreven. In Deuteronomium 22:25-27 geeft de HEERE instructies ter bescherming van een jonge vrouw die al in ondertrouw is en door een andere man buiten het gehoor van de omgeving wordt verkracht. De Thora stelt dit gelijk aan moord en de dader moest daarom ook ter dood worden veroordeeld.

Nu kàn het zo zijn dat de man in kwestie juist het slachtoffer was van misleiding van de jonge vrouw. Als hij kon aantonen dat dit het geval was, werd hem de kans gegeven om naar een vrijstad te vluchten.

Het lastige voor zo iemand was natuurlijk wel dat zijn bewegingsvrijheid ernstig werd beperkt; als de bloedwreker (een familielid van deze jonge vrouw) hem buiten de vrijstad aantrof mocht hij hem alsnog doden. Echter, soms nam de familie bloedgeld aan in plaats van het leven van de man en ging de man vrijuit. In alle gevallen woonde hij daarna in een witte tent, of bereed een witte kameel, en stond er een grote witte steen voor de ingang van zijn tent. Dit waren tekenen om de omgeving te laten weten, dat niemand het recht had om deze man kwaad te doen en zijn bloed van hem te eisen; hij was vergeven. (Vergelijk dit met Gen. 4:13-15*) Hij had zijn losprijs betaald en vanaf die tijd was het alsof hij de overtreding niet had begaan.

De witte steen voor de ingang van tent was zijn bewijs dat zijn bloedschuld was kwijtgescholden; het stond symbool voor zijn vergeving. Dezelfde gedachten lezen we terug in Psalm 51:9 Ontzondig mij met hysop, dan zal ik rein zijn, was mij, dan zal ik witter zijn dan sneeuw. En in Jesaja 1:18 Kom nu, laten wij samen een rechtszaak voeren, zegt de HEERE. Al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw; al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol. Ten laatste in Daniël 12:10 lezen we: Velen zullen gereinigd, zuiver wit gemaakt en gelouterd worden. De goddelozen echter zullen goddeloos handelen en geen enkele van de goddelozen zal het begrijpen, maar de verstandigen zullen het begrijpen.

Want er is één God. Er is ook één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus. Hij heeft Zich gegeven als een losprijs voor allen. Dit is het getuigenis op de door God bestemde tijd. ~ 1 Timotheüs 2:5-6 

Door Jezus’ offer aan te nemen als losprijs voor onze schulden, maken wij aanspraak op Gods vergeving, kwijtschelding van al onze schulden. Van Hem, onze Losser, ontvangen we een witte steen ten teken van volmaakte vergeving met daarop een nieuwe naam – een schone lei met een schone reputatie.